Het Seeftheater in Antwerpen bestaat al 40 jaar in Antwerpen. De stukken zijn meestal heel herkenbaar en met een lach en een traan. Het theater wil nog meer ‘het theater van de lach’ worden. Tijdens de voorstelling zit je aan tafeltjes, waar je ook nog wat kunt drinken. Heel bijzonder is dat het een zeer klein theater is. Dit weekend gaat hun nieuwste stuk ‘t Zit hem in een kleinigheid’ in premiere.
Info op https://www.seeftheater.be/
Gesprek met Michel Halin van het Seeftheater
Dat is het kleinste cafétheater, zeker van Antwerpen en we vermoeden van heel Vlaanderen.
Wat voor stukken brengen jullie?
Wel tot hiertoe is dat een beetje van alles geweest, maar het is de bedoeling om naar de toekomst toe, zeker omwille van het feit dat er nu met Corona minder en minder publiek komt, het is dus de bedoeling naar de toekomst toe om meer – wat ik noem – het theater van de lach te brengen. Dus wel met een bepaalde idee in elk stuk, maar wel met de bedoeling om, als het moet een lach en een traan naar de mensen over te brengen.
Wat spelen jullie zo dan?
Wel een beetje van alles. Dus we hebben stukken gespeeld van Jack Staal welbekend, nu gaan we een stuk spelen, dat nu bijna in première gaat, dat is een stuk van Peter De Kemel. Peter De Kemel is een vrij bekend auteur voor de mensen die naar Eclips TV kijken bijvoorbeeld, die zullen de stukken van ‘Ten Huize Goetgebuer’ dus van die familie die daar in de jaren 1930 ergens in Nevele gevestigd zitten, dus dat is die auteur en dus het stuk dat we nu gaan brengen, komt ook van die auteur, maar we hebben ook binnenkort een stuk van Hilda Vleugels onder andere en dat is een stuk dat Hilda Vleugels, ook wel bekend van de Benidorm Bastards, dus een beetje een mengelmoes, maar het is niet voor te zeggen we gaan echt één welbepaalde auteur volgen dat helemaal niet.
Het stuk dat nu in première gaat, vertel daar eens wat meer over …
Het stuk heet ‘’t Zit hem in een kleinigheid’ van Peter De Kemel en waar gaat het eigenlijk over? Het gaat over een garagist een garagist die dus boven zijn garage een lege kamer heeft en die gaat dat verhuren. Die gaat die kamer verhuren samen met zijn echtgenote aan iemand en die iemand die daar komt dat is een speciaal iemand. Die is getrouwd, die persoon, maar die vlucht het huis uit, die vlucht, die is eigenlijk op zoek naar zichzelf. Hij komt dus bij die garagist en die garagist die voelt precies ook een soort feeling van ja dat is niet slecht want dat hij doet, ik zou dat ook wel willen doen. En die probeert dat ook en die wilt dan ook kan gaan samenwonen met die andere persoon, maar de echtgenotes, de respectievelijke echtgenotes, die zijn daar eigenlijk niet mee tevreden en die komen dan op de proppen en daar is dan een ja … Zoals klassiek in dergelijke zaken, een mengelmoes van zaken die verkeerd verstaan worden en zo verder en zo verder. Ik ga het niet verder uitleggen want dan gaan de plot vertellen, maar hetgeen dat wel vrij belangrijk is, dat is wel een stuk om te lachen, maar langs de andere kant kan je ook zeggen dat het eigenlijk ook wel een beetje een relatie zaak is waar dat je dus de mensen een beetje als een praktijk van een relatie-therapeut zou je kunnen zeggen. En dat is tegelijk dan ook onze garagist.
Een herkenbaar stuk dus?
Ja, ja maar het einde is wel vrij, … ja vrij vreemd, verwarrend, dat zou je misschien niet verwachten .
Wat me opvalt, is op jullie website dat er al stukken staan tot 2024, jullie blikken dus echt wel enorm vooruit.
Dat is de bedoeling. De bedoeling is dat wij zeer vroeg op voorhand de stukken plannen en voor elke productie dat we ook daar al een casting voor maken, zodanig dat de mensen die gevraagd worden om in een bepaalde productie mee te spelen, dat die dat ook goed op voorhand weten. De bedoeling van heel die zaak is, dat ik wil vermijden dat we op een bepaald moment zeggen we gaan die of die productie spelen en dat we dan pas naar mensen moeten gaan zoeken en dan overal moet gaan horen ‘ja, sorry ik wil wel meedoen, maar het gaat nu niet, ik ben al bezet, ik moet daar of daar gaan spelen’. Dus de uiteindelijke reden om zoveel op voorhand te gaan werken, is om dat te vermijden, dus om op voorhand zeker de juiste mensen in de juiste rollen te krijgen.