Rachel Agnew is al 30 jaar kunstenaar, maar was er een hele tijd tussenuit. Ze heeft heel wat medische problemen overwonnen en staat er nu terug. Met haar kunstwerken wil ze iedereen die door een moeilijke periode gaat een hart onder de riem steken en de boodschap meegeven ‘Je staat er niet alleen voor’.
Van 22 tot 29 oktober kan je haar werken zien op de tentoonstelling ‘Art of Giving – Into Eterneity’ in de Borgerhub. Daar zullen kunstwerken te zien zijn van meer dan 20 kunstenaars die ook de moeite zijn om te ontdekken.
Art Expo at Borgerhub, Turnhoutsebaan 92, 2140 Borgerhout.
Gesprek met Rachel Agnew
Het meeste zie ik in mijzelf en wat er aan de gang is in met mij, met mijn lichaam, met mijn geest en dan denk ik ook ‘dat kan iedereen overkomen zoiets’, dus ik wil een signaal geven van ‘ja je bent niet alleen’.
Je hebt al een weg afgelegd, je hebt heel wat meegemaakt in je leven …
Ja ik ben er 8 jaar ‘efkes niet geweest’. Dat is door twee kinderen te krijgen en en één was echt een ‘zware’, allez die was echt ziek en maar nu is het allemaal ok.
Ik heb ook 8 operaties gehad, met kanker erbij en van alles … dus dan kon ik niet gaan schilderen en ik ben ook een pijnpatiënt en zo van die dingen.
Nu ben je terug de berg aan het opklimmen?
Ja, met veel rugpijn, maar ik krijg er wel medicatie voor … dus het valt wel mee.
Ik zie in jouw schilderijen en jouw tekeningen veel emotie …
Ja dat is waar. Als je in jezelf zit te zien dan heb je veel emotie hé. Je ziet er veel tristesse in, denk ik, maar ook wat ‘happy-happy’, want ik ben een positief mens dus ik zie dat er ook altijd iets van humor bij zit … iets van ‘zie wat ik aan het doen ben’ of wat iemand anders is aan het doen, het is gewoon belachelijk.
Dus ik vind dat wel leuk ook al is dat contradictioneel, dat zit meestal in mijn schilderijen, ik doe iets normaal maar dan doe ik toch iets … dat er haaks op staat, ja. Ik doe dat niet expres maar dat is elke keer als ik iets schilder dan denk ik ‘dat is te serieus’ en zo ben ik niet. Ik ben niet zo super-serieus en ik ben ook zo ….. Ooit heeft eens een gast van de Humo gezegd ‘kijk jij bent als ‘quicksilver’ (kwik), dat ik zo van het een naar het ander ga. Daarom ben ik blij dat ik in mijn atelier dat ik meer dan één schilderij kan schilderen … Als ik het ene beu ben, kan ik aan het andere beginnen.
Je vertelt telkens wel een verhaal hé?
Ja maar altijd wel met de boodschap ‘je bent niet alleen’. Moest je dat hebben, je bent niet alleen. Ik werk aan één dat zelfs ‘MeToo’ gaat heten,
Ik weet niet of dat nog in de mode is, maar dat zit toch nog altijd in mijn hoofd en in mijn lichaam dus dan moet ik dat wel doen.
Je bent nu aan een zelfportret bezig, denk ik?
ja dat is een zelfportret ik ben aan het mediteren met mijn chacra’s erbij.Ik geloof daarin, maar ik drink wel een fles met een rietje en al mijn medicatie valt over mij dus eigenlijk is dat niet zo heel eerlijk.
Ik lach er wel wat mee, maar dat is gewoon van ‘het zou toch anders moeten eigenlijk’. Maar ik doe in ieder geval moeite.
Binnenkort ben je te zien op een tentoonstelling ’the art of giving – into eternity’
Die titel heb ik zelf niet bedacht, die is bedacht Mieke Verdickt en Sarah Neirinckx.
Daar kan je gewoon alles mee doen ‘into eternity’, je kunt eeuwig blijven mediteren … Je kunt eeuwig blijven … er zijn schilderijen bij die heel abstract zijn, die vind ik ook wat tijdloos en ‘into eternity’, dat is ….
‘and beyond’. Ik vind dat wel ok. Er zitten keigoeie namen bij: Cindy Wright, Sebastiaan Vandoninck, … noem het op, … Boy Stappaerts en Erik Stappaerts … dat is nen bekende mens …
Ik had die zijn werken nog nooit gezien, maar dat is blijkbaar ‘ne groten type’. Maar al de anderen zijn ook heel goed, John Rausenberger of Earnest. Allemaal van die dingen die zijn ook ‘heel graaf’ die zijn gewoon nog niet bekend.
Waar wil jij geraken met je kunst?
Gewoon dat ik op zich een positievere mens word, ik ben wel positief, maar ik wil meer vrijheid dat ik kan ademen en wat iedereen wilt en dat is ervan kunnen leven.