Gust is het Catalaanse woord voor Smaak, Gustu is houden van, lekker vinden. Het geeft perfect weer wat chef Kim op je bord tovert. Hij is Antwerpenaar maar zijn roots liggen in Catalonië, waar producten uit de bergen vaak gecombineerd worden met lekkernijen uit de zee. Een vrij robuuste keuken maar met een explosie van smaken, zoals het temperament van de Catalanen. Maar toch gebruikt Kim Schaerlaken ook vaak Vlaamse producten. Zolang de idee en traditie van tapas maar bewaard blijft.
Gustu, Verschansingstraat 8 – 10 2000 Antwerpen
Gesprek met Kim Schaerlaeken van restaurant Gustu
Tapas met karakter, … dus ‘karakter’ is ook een universeel woord, zowel in het Spaans als in het Nederlands. Het houdt in: we bekijken eigenlijk de tapas met respect van zijn oorsprong, hoe dat die eigenlijk tot stand gekomen is en we brengen hem eigenlijk met ingrediënten die lokaal verkrijgbaar zijn.
Maar het zijn toch wel de typisch Spaanse tapas?
De typische Spaanse van oorsprong. Ik geef het voorbeeld van ‘calamares a la romana’ die eigenlijk geen verwijzing maakt naar Italië moet dus eigenlijk een pelgrimstocht is van Azië naar Santiago de Compostela in Galicië waar dat de monnik de introductie doet in de Spaanse keuken van het tempura-beslag. Als je dan zo a la Romana bekijkt, dan gaat er een wereld voor u open. Het moeten niet per se calamares a la romana zijn, het kan even goed een aubergine zijn, een berenjena a la romana zijn, waarom niet? Dus a la romana heeft veel meer mogelijkheden dan uitsluitend gefrituurde inktvis met tartaarsaus.
Zo heeft elke tapa wel zijn verhaal denk ik hé?
Elke tapa en er zijn er zelfs heel mooie bij. Een hele mooie verwijzing en die typisch is voor de keuken van Gustu.Waar we ook zeer trots op zijn ‘Flamenquines de cordoba’ , de Vlaming in Cordoba, die eigenlijk onder Karel de vijfde , de elitesoldaten, zijn persoonlijke lijfwachten en de eerste keer komt die Spanjaard in contact met blonde lokken en met een koperen helm, en die tapa die symboliseert alles. En eigenlijk feitelijk vind ik dat heel mooi hoe die desondanks die 1000 km of meer die er tussen zit, hoe dat die werelden zo snel versmelten. Ja tapas zijn een beetje een volksverhaal. Achter elk tapa zit zowel een klein verhaaltje achter dat mooie is om weten en die wij, helaas in deze contreien misschien niet zo kennen. We zien de dingen nogal te commercieel, ik zal het zo zeggen.
Maar jij wil dat verhaal met jouw tapas brengen dan?
Ja, het verhaal brengen, enerzijds en anderzijds ook verder brengen. We zitten hier in een zeer rijke regio in de zin van Antwerpen is het portaal van Europa, in Zaventem passeren immens veel dingen, dus de kans dat ik aan een ingrediënt niet kom, is zo goed als onbestaande, dus eigenlijk feitelijk zit ik op de beste plaats om volksverhaaltjes te vertellen via borden …
Jij klinkt heel Antwerps maar heb je dan een beetje Spaanse invloed?
Ja, mijn grootmoeder gaat het natuurlijk niet appreciëren hé, zij is een Catalaanse in hart en nieren dus. Voor haar stopt Spanje bij Barcelona.
De Spaanse roots komen dus van mijn grootmoeder, Anita, een kleine forse Catalaanse dame die in hart en nieren de Catalaanse roots zal blijven verdedigen. Voor haar is het vooral de berg in de zee heel belangrijk in de zin van de keuken, …
Mar y montagna, dus mosseltjes in combinatie met een pittige tomatensaus in combinatie met geitenkaas dus een berg en de zee. Calamares, dus de inktvisjes met albondigas, dus het vleesballetje, de combinatie tussen vlees en inktvis, en heel typerend voor die Catalaanse keuken is dat ze vrij ruw, robuust is maar een explosie van smaken zoals het temperament van de mensen.